Krijg toch allemaal de …

Wie kent dat lied van Ciske de Rat niet? Zo voelde ik mij de afgelopen 3 dagen. Iedereen kon voor mij de pot op en niets interesseerde mij.

Eenzaam
Ik werd zondagochtend wakker met zo’n verdrietig gevoel. Ik had ruzie in mijn droom, werd belachelijk gemaakt en moest huilen. Toen ik wakker werd voelde mijn wangen nat. Op de rand van mijn bed heb ik een potje zitten janken. Ik voelde me zo alleen, verlaten, afgewezen, gedumpt door iedereen. Alsof ik niemand meer had en helemaal alleen was.

Zwart
Afgelopen dagen was mijn gevoelskleur zwart. Nou zwarter dan zwart. Niets was goed. Zeg boe en ik huilde al. Ik kon door mijn emoties even niets meer positiefs zien. Ruzie met mn soon-2-be-ex, met mijn beste vriend. Ik nam geen telefoontjes aan pppfff… Ik werd moe van mezelf, vocht innerlijk om mijn positiviteit weer te vinden. Ik kon en mocht mij niet zo voelen. Huilend zit ik achter het stuur, al die vragen die op me af komen… Hoe gaan we eten, mijn meissie heeft nieuwe kleren nodig, huis moet opgeknapt worden, verkocht worden en dat alles met een 00,00 budget. Schreeuwend in mijn auto roep ik uit naar God. WAAR BENT U? HOE LANG NOG? IK KAN NIET MEER!!!

Ciske de Rat
Ik wil opgeven. Roll over and play dead. Deur, ramen en gordijnen dicht. Sluit iedereen buiten, niemand komt meer dichterbij. Krijg toch allemaal de klere, val voor mij part allemaal dood. Een onbewoond eiland lijkt nu mijn perfecte woonplaats. Ciske de Rat ik begrijp je jongen. Zwaar leven, ouders die er niet voor je zijn, geen vrienden, iedereen is tegen je. Ja uit volle borst zingen ik met je mee jongen.
Had ik maar iemand om van te houden
2 zachte armen om me heen
Die mij altijd beschermen zouden
Ik voel me zo verdomd alleen

Vechten
Ik vecht tegen dit gevoel. Ik wil uit die emoput waar ik in ben gevallen. Ik kan en mag niet opgeven. Ik moet vechten, vechten voor mij en mijn kind. Mijn kind, mijn lieve kleine meid die dr moeder al 2 dagen verdrietig ziet. Heel zorgzaam zegt ze tegen een vriendin ‘mijn moeder is verdrietig, daarom moet ze af en toe huilen’. Ze is zo lief, zo rustig, helpt omdat ze mama wil helpen omdat ik verdrietig ben. Ze kijkt me aan met dr mooie grote ogen en lacht naar me. Ik word er helemaal warm van. Je moet vechten Pat. Kom op je kan het.

WES
WhenEssieSmiles…the whole world smiles at me. In plaats van tegen de gevoelens te vechten en weg te stoppen laat ik ze toe. Ik huil, huil en huil en dat deed me goed. Ik moet er doorheen en mijn leven is niet zo zwart als mijn gevoel. Ik kijk naar wat ik wel heb, krijg boodschappen waar ik weer 2 weken mee vooruit kan. Ik kan weer het positieve zien. Ik vind mijn hoop weer. Ik zie nog niet wat ik wil zien, maar ik heb hoop. Hoop dat er betere tijden komen. Hoop dat dit gebrek in mijn leven gauw eindigt. Hoop dat mij en esperanza een mooie toekomst staat te wachten. Hoop dat mij ex en ik vrienden kunnen blijven na de scheiding. Het zal allemaal niet makkelijk en zonder slag of stoot gaan, maar waar hoop verblijft zie je het licht aan het einde van je tunnel. Hoop geeft mij de kracht om niet op te geven, maar om door te vechten. Hoe moeilijk het soms ook is, opgeven is de grootste fout die je kan maken.

Mocht je vragen hebben of mij willen spreken, mail dan naar het onderstaande emailadres
#whenessiesmiles
whenessiesmiles@outlook.com

FB – http://www.facebook.com/Royalttitude
Instagram – r.o.y.a.l._attitude
Twitter – Royal attitude

Mijn outfit voor vandaag

Zo het was weer heerlijk koud gisteren zeg. Nu 2 warmere dagen en dan weer de dikke jassen, sjaals en handschoenen te voorschijn halen. Maar nu…lig ik heerlijk nog even op de bank, onder een warme deken, kopje Mandarine Groseille thee van Elephant (www.elephant.fr) en overheerlijke broodtaart (muffinsize) van Purley’s Kitchen (https://www.facebook.com/PurleysKitchen). Een hele goedemorgen iedereen!

Keuzes keuzes keuzes
Net als elk ander houd ik mij ook wel bezig met fashion, maar de laatste paar weken is de fashionista in mij al aan haar winterslaap begonnen. Tja dat geschmink elke dag. haren maar gewoon lekker in een paardenstaart en max wat oogpotlood. Ik hoef toch niet op mannenjacht, dus voor mij geen poeha. Maar deze week is anders. Ik ben elke dag bezig met wat ik ga aantrekken. Zit mijn haar wel goed en mijn schoonheid wat accenturen met wat make-up.

En zoals vele vrouwen, heb ook ik een hele klerenkast vol maar toch weet ik nooit wat ik aan moet doen. Maar TJAKKAAAAA ik ben er uit. Sommige heb ik nooit echt aangetrokken. Ik had ze wel bij me in een tas, maar ik durfde ze niet aan te trekken.

Dit is wat ik vandaag aan trek…

1. Liefde
Ik besluit om van mezelf te houden. Niet maar doen wat anderen van mij willen, maar als ik iets niet wil…zeg ik nee. Zonder egoïstisch te zijn zeg ik ‘Ik ben de belangrijkste persoon in mijn leven’. Ook zal ik liefde uitdragen, niet alleen naar zij die het verdienen, maar ook naar hen die het in mijn ogen niet verdienen. En tja wie ben ik eigenlijk omdat te vinden. Nee ik ben geen sufferd, maar een vriendelijk woord hier, een glimlach daar kan toch geen kwaad? En doe eens iets voor een ander zonder dat je er iets voor terug krijgt.

2. Zelfvertrouwen
Wat vandaag ook op mijn pad komt, ik laat mijn hoofd niet hangen. Hoofd en mondhoeken omhoog, rug recht en voorwaarts gaan. Wat er ook gebeurd, ik pak het aan en overwin het. Geen paniek, maar oplossend denken. Ik laat me niet verlammen door mijn angsten, maar gebruik juist die adrenaline om te overwinnen. Het leven kan je soms een harde slag slaan, maar ik ben harder, sterker. Ik kan het aan!!!

3. Geloof
Geloof in mezelf. Wat er ook op mijn pad komt, ik geloof dat ik het aan kan. Ik geloof dat het mij dichterbij mijn doel brengt. Ik geloof dat er betere dagen aankomen. En ook al lijkt het er nu totaal niet op, maar ik geloof dat alles goed komt. Voor mij, voor hem en tuurlijk voor mijn kleine meid. Ik geloof dat God mij ziet en kent. Hij weet wat ik nodig heb en wanneer ik het nodig heb. Ik geloof dat Hij in alles zal voorzien.

4. Strijdvaardigheid
Bring it on! Ik weet niet wat de dag van vandaag mij gaat brengen, maar ik zal vechten voor wat van mij is. Wat mij toebehoort. Ik ben geen slachtoffer. Pppfff die rol heb ik mijzelf te lang laten spelen. Met lui op de bank hangen heeft nog nooit iemand een oorlog gewonnen. Nee ik ga geen strijd aan met mensen, nou toch wel. Want de grootste strijd die ik elke dag strijd is met mezelf. Hoe groter de droom, hoe groter de verandering, hoe zwaarder de strijd.

5. positiviteit
Mijn accessoire voor vandaag is positiviteit. Het accentueert, voegt toe, neemt niet over maar ondersteunt. Geen negativiteit uit mijn mond, maar het positieve belijden. Ik kan het niet, ik durf niet, het gaat niet, ik ben niets… Deze hele familie blijft vandaag thuis en gaan niet met mij mee.

Zo mijn kleding ligt klaar. Ik neem geen tas mee zodat ik toch onverhoopt kledingstukken meeneem die gewoon in de prullenbak moeten. Vandaag wordt een heerlijke dag. Nee niet omdat Piet Paulusma het zegt, maar omdat ik dat er van ga maken. TJAKKAAAAAA

WAT TREK JIJ AAN?!

#whenessiesmiles

When Essie Smiles

Huh? Waar gaat deze blog nou weer over denk je vast? Als je een goede oplettende volger bent dan zie je dat de naam van mijn blog is veranderd. Waarom? Het blijkt dat er vele soorten varianten van mijn oude blog naam waren. En tja met de drastische veranderingen waar ik nu mee te maken heb, kan een naamsverandering van mijn blog er ook wel bij toch? Ik heb vele bedacht en anderen hebben meegedacht en ook hele leuke en goede namen bedacht, want ik houd van orginaliteit. Dus het was even de tijd nemen om alle namen te overwegen.

Betekenis
Maar waarom precies deze naam? Mijn prachtige dochter heet Esperanza en dat betekent hoop. Ze is een sprankelend kind, heel sociaal en begaan met haar medemens. Soms wanneer ik het ff niet meer weet, wanneer ik me druk maak om de dag van morgen of ik voel het verdiet van mijn scheiding naar boven komen en de tranen staan in de startblokken, dan kijk ik naar haar. Ze kijkt op en geeft mijn een glimlach van oor tot oor. Soms staat ze op en geeft me een zoen en omhelzing. Net precies wat ik nodig heb om weer de kracht in mezelf te vinden om mijn uitdaging van dat moment weer tegemoet te zien.

Hoop
Men zegt vaak ‘Hoop doet leven’. En het is egt waar. Als ik naar mijn eigen hoop kijk (mijn dochter Esperanza) dan geeft ze mij kracht, moed, vreugde etc. Ja de scheiding doet mij veel pijn en soms weet ik egt niet hoe ik moet door gaan. Hoe moet ik het aanpakken? Waar kom ik straks te wonen? Hoe moet ik het alleen doen? Kan ik het wel alleen aan? Zoveel vragen, zoveel onzekerheid, dat ik soms wil opgeven. Dan kijk ik naar mijn meissie en denk ik nee kom op vrouw, doorzetten! Je kan het. God geeft de zwaarste strijd aan Zijn sterkste soldaten. Pppffff soms wou ik dat Hij wat minder vertrouwen in mij had, maar ik ga door. Ik vind mijn kracht, ik vind oplossingen en de juiste mensen om mij heen die mij steunen.

Misschien ga jij nu door een situatie die hopeloos lijkt. Je ziet geen enkele oplossing, geen licht aan het einde van je tunnel. Misschien ga jij ook wel door een scheiding of je bent een alleenstaande moeder met weinig tot geen financien. Misschien moet je wel je huis uit of wat voor situatie dan ook. Voor JOU is deze blog. En misschien zit je niet in zo’n ‘drastische’ situatie, maar ook jij voelt je af en toe hopeloos. Hopeloosheid discrimineert niet. Wij krijgen er allemaal wel eens mee te maken.

Feel good blog
Ik neem je met mij mee op reis. Mee op de nieuwe reis die voor mij staat. Ik heb soms geen idee wat mij te wachten staat. Er zijn dagen van tranen, dagen van gelach, zekerheid en onzekerheid, maar 1 ding doe ik… IK GA DOOR! Je zult met mij mee huilen, voelen, lachen, maar bovenal worden wij samen sterker. Je eigen persoonlijke find-hope-coach, want als ik het kan…kan jij het ook!

Nieuwe dingen
Ik heb een nieuw leven, nieuwe blog naam, ontmoet nieuwe mensen en ook nog eens een nieuwe hangout gevonden. Gisteren daar met een goede vriendin heerlijk ontspannen en een super lekker broodje gegeten. Tasty Melody (www.tastymelody). Heerlijk loungen op hun banken, lekkere muziek uit de speakers, ontspannen sfeer. Hun surinaamse broodjes heerlijk, saotosoep…mag ik daar nog een kommetje van? Wil je ook iets nieuws proberen, ga er dan even langs.

Hoop doet leven! En ja ook in onze donkere dagen. Ben jij klaar voor dit nieuwe avontuur? Nou ikke wel!!! Dwars door alles heen. En weet je waarom? When Essie Smiles!!!!!!

#whenessiesmiles
whenessiesmiles@outlook.com

FB – http://www.facebook.com/Royalttitude
Instagram – r.o.y.a.l._attitude
Twitter – Royal attitude

The little engine that could

I think I can…I think I can… Dat is wat de kleine locomotief tegen zichzelf zei terwijl hij weer voor een volgende uitdaging stond. Een mooi verhaal om aan onze kleintjes voor te lezen en ze het zelfvertrouwen mee te geven dat ze nodig hebben.

Maar wat als je ouder bent? Als je een volwassene bent, wie leest jou dan voor? Wie helpt jou dan om het zelfvertrouwen te vinden dat je nodig hebt om de uitdaging weer aan te gaan?

Emotionelestoofpot
Vandaag trok ik het even niet. Kijk maar op mn Facebook als je het hebt gemist. Boosheid, onmacht, gevoel van falen, angst, verdriet, eenzaamheid en nog zo veel meer gevoelens. Het leek wel een emotionele stoofpot. Allerlei gevoelens verbonden met elkaar, dwars door elkaar, de een versterkte de ander. Van alles ging door mijn hoofd. Ik had bijna mijn spullen willen pakken en samen met mijn meisje naar bestemming onbekend vertrekken. Alles en iedereen hier de boel laten en in Verweggistan opnieuw beginnen. Toen de stoom van de ketel was dacht ik is dat dan de oplossing? Wegvluchten???

Snelkookpan
Als vlees lang moet garen en je hebt die tijd niet. Wat doe we dan? Juist! We pakken de snelkookpan. De hitte, de druk, de snelheid… Binnen veel korte tijd hebben wij een heerlijk stukje mals gaar vlees op ons bord liggen. We lachen, genieten en het smaakt ons heerlijk. Maar wat als het stukje vlees waar we watertandend op zitten te wachten, de pan uitspringt en zegt bekijkt het maar? Dan hebben we maar een halve maaltijd. We eten maar denken toch voortdurend aan het stukje vlees dat mist. Dat stukje dat onze maaltijd compleet zou maken.

Hogedrukreiniger
Zo gaat het soms ook in ons leven. Het is niet zoals het hoort te zijn of zoals we het willen. We willen meer, we willen wat anders. Een betere relatie/huwelijk, een andere baan, een andere huis, persoonlijke ontwikkeling. We willen in ieder geval iets beters dan wat we nu hebben. En als het erop aankomt om knopen door te hakken worden we vaak bang. Want wat als het toch geen goede beslissing is, wat gaan mensen zeggen? We zien vaak alleen de obstakels die we zullen tegen. Wat als het niet lukt? Maar wat als het WEL lukt? Soms moet de hogedrukreiniger van het leven al het oude vastgeroeste van ons wegspoelen zodat we ons eigen potentieel weer zien. En geloof me, die hogedrukreiniger is net als die snelkookpan, erg vervelend. Pijn, verdriet, ongemak, irritant MAAAAARRRR het eindresultaat is wel daar. Een diamant komt ook tot stand door hoge druk, maar dan heb je ook een mooi schijnende edelsteen die blinkt.

Ik wil zijn als die blinkende diamant, maar het proces wil ik graag ontlopen. En geloof me ik heb het geprobeerd. Eromheen, onderdoor, overheen, een stiekeme zijweg inslaan, tot ik op het punt kom waar ik nu ben. Ik moet er door. Ik moet niet springen uit die snelkookpan maar de kooktijd afwachten. Totdat mijn leven niet meer zo taai is als nu, maar lekker mals. Niet wegrennen voor de hogedrukreiniger maar mij laten schoonwassen van verkeerde gedachtes, houdingen, angsten en vooral pijnen.

I know I can…
En tegen mezelf zeggen I think I can, maar nog beter wijzig die ‘think’ in ‘know’.
I know I can…I know I can. Ons gevoel zal ons zeggen….rennen!!!! Maar blijf volhouden. De Bijbel zegt dat God ons niet iets geeft dat wij niet aankunnen. Hij denkt het niet, Hij WEET het! Dus hoe hoger de druk wordt, kijk naar jezelf in de spiegel en zeg ‘Patricia (vul je eigen naam in) JE KAN HET!!!

Hoofd omhoog, rug recht, schouders recht. Blijf het herhalen tot je het zelf gelooft. Ik weet het is niet makkelijk. Ik kruip soms liever in een hoekje, me overgeven aan mijn emoties, huilen, mezelf zielig vinden. En ja dat mag af en toe, maar niet te lang.
Als jij een vrouw bent en dit leest, wat voor uitdaging ook voor je staat, welke storm je ook doorheen gaat. Ik zeg je doe je mooiste kleren aan, make-up op, nagels gedaan, loop het als de koningin die je bent, de leeuwin die in je zit tegemoet (je royal attitude) en zeg… Bring it on!!!
I KNOW I CAN!!! Tjakkaaaaaaa

Ik ben zwanger!!!

Wauw ik ben zwanger!!! Ongelooflijk is het niet. Nu mag ik het eindelijk bekend maken. Ik had het totaal niet verwacht en we waren er ook niet op gefocust. Over 4 maanden komt er een cameraploeg die ons zal volgen tijdens de laatste 2 maanden en ook de bevalling wordt ook gefilmd. Dit is voor een nieuw programma van RTL4 genaamd ‘In Totale Onverwachting’.

Ik kijk er egt naar uit. Vanaf 1 november wordt de website van het programma gelanceerd en mag ik ook daar een blog voor schrijven. Ook zal ik 1 keer per week een videoblog posten. Erg spannend allemaal. Het zal voor ons allemaal wel even wennen zijn. Helemaal straks die camera’s in de verloskamer. Ik hoop dat ik mij kan concentreren als ‘alles’ zo open en bloot ligt. Maar dat gaat vast lukken, we zetten toch iets moois op de wereld dus kijk maar mee.

Nee hoor, tuuuuurlijk ben ik NIET zwanger!!! Alhoewel ik het niet erg zou vinden om hem als vader van mijn 2e kind te hebben. Maar ik durf te wedden dat de meeste van jullie blij waren, verrast, enthousiast en het niet eens zo gek vinden dat ik het online post en de wereld uitnodig in mij prive.

We zetten de deur voor de wereld open om te helpen als we bonje hebben met de buren, onze man het huis niet afmaakt of als hij een hobby heeft waar hij meer tijd aan besteed. Jaren lange familieruzie’s worden besproken tijdens het familiediner bij de EO of er staat in ene iemand met een bloemetje voor de deur. Maar praten over problemen in je relatie??? Nee dan roepen de meeste van ons ‘neeee daar praat je niet over? Das toch prive?’

Ik begrijp dat niet iedereen mijn keuze begrijpt om te praten over het effect van mijn scheiding op mezelf en nee niet om mijn (ex) man zwart te maken. Halloooo, we zijn meer dan 17 jaar samen geweest dus hij is geen boeman.

In onze samenleving lijkt het alsof je alles van je privéleven mag delen, behalve je relatieproblemen en al helemaal je mond houden als je gaat scheiden. Ik schaamde mij in het begin dat ik ging scheiden. En waarom? Simpelweg om de reden ‘hoe zouden mensen nu naar mij kijken’. Ik ben een radicale enthousiaste christen en ken de bijbelverzen over wat het Woord van God zegt over scheiden. Dus tja ga in de kerk maar eens roepen ‘ik ga scheiden’. Nou ik heb toch wat over mij heen gekregen. Hele mooie bemoedigende reacties, maar ook heel wat mindere. En ik wijs naar niemand een vinger, want vaak is het een goed bedoeld advies.

Maar helaas praten in het openbaar praten over je scheiding, daar rust nog steeds een taboe op. We draaien liever ons hoofd de andere kant op, doen alsof het niet gebeurt. Het is niet de weg die God, onze Vader, wil dat wij bewandelen. Maar het gebeurt en steeds vaker!!! Hoe lang blijven we met een rare blik naar mensen kijken? Ik voelde mij af en toe melaatse die maar vooral buiten de stad moest blijven.

Gelukkig ben ik de open armen van Jezus in gerend om daar vertroosting en genezing te ontvangen. In Zijn armen, houdt Hij mij vast heel dicht bij Hem. Wij hoeven ons nergens voor te schamen omdat wij een beslissing nemen die in andere mensen hun ogen niet bijbels is. Daarom ben ik blij met het woord van God dat in Romeinen 3:23 en 24 zegt Iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God; en iedereen wordt uit genade, die niets kost, door God als een rechtvaardige aangenomen omdat hij ons door Christus Jezus heeft verlost.

Ik zal met deze blog tegen een paar schenen schoppen en vele van u zullen het wellicht niet met mij eens zijn. Dat kan en mag. Ik ga graag in gesprek met u.

Jezus leeft en ik ben vrij…TJAKKA!!!!

Uithuilen bij Marco Borsato

Sinds mijn eerste blog heb ik hele mooie reacties gekregen en daarvoor zeg ik dank jullie wel. Veel van jullie vinden mij sterk, moedig, positief etc. En zo voel ik me ook, maar al 2 dagen lang houdt ik mijn tranen in, maar vandaag kon ik het ff niet meer.

Waarom vraag je je misschien af? Hij vertrekt. Hij heeft een andere woonruimte en zal binnenkort vertrekken. Samen wonen in 1 huis was/is soms erg zwaar en ik wenste vaak dat hij weg zou gaan, maar nu het zo ver is komt het fysieke einde van mijn huwelijk eng dichtbij. Ik ben nog nooit zo vaak naar de toilet gegaan, zodat ik ff kon huilen zonder dat mijn meissie het ziet. Haar het nieuws vertellen en bezoekregeling in werking stellen is niet meer een theorie of iets op papier. Zelfs terwijl ik mijn blog tik rollen de tranen mij over de wangen.

Twee dagen lang hoor ik Marco in mijn oren zingen ‘De Waarheid’ (http://youtu.be/WxqNNwWljeM) en ‘Margherita’ (http://youtu.be/uMtlnCCHP-I). En ja ik geef toe aan mijn verdiet…luisteren naar de muziek, de woorden en lekker een potje janken. Want ja ook al ben en voel ik me sterk, toch is het ook een groot verlies. Mijn maatje, mijn beste vriend, man en lover verdwijnt uit mijn leven. Ok misschien niet helemaal want wij blijven altijd samen de ouders van een prachtige sprankelende dochter.

In de verte spreekt een stem die ik herken van onze ruzies
Over kleine misverstanden over grote desillusies
En ik hoor de kille klanken van jouw ingehouden woede
Maar wat kan ik meer dan janken als ik dit niet kon vermoeden

Wat is er toch met ons gebeurd? We waren elkaars beste vrienden, konden elkaar alles vertellen. We spraken veel en lange telefoon gesprekken. We bouwden en bemoedigden elkaar met woorden. Maar de laatste paar jaren doen we elkaar pijn met de dingen die we zeggen en doen. De liefde is verdwenen uit onze woorden. Je had voor mij een koosnaampje en dat heb ik al jaren niet gehoord en andersom trouwens ook niet. Met mijn woorden heb ik je de laatste paar jaar meer pijn gedaan dan bemoedigd, meer afgebroken dan opgebouwd.

Deze kilte maakt me gek en dit gevoel is angstaanjagend
Maar je woorden malen verder en m`n ogen kijken vragend
Waarom zei je mij niet eerder dat je zo van me vervreemd was
Waarom sprak je over liefde als je nooit van mij gehouden hebt

Ik weet dat jij wel degelijk van mij hebt gehouden. Je beschermde mij, gaf me het gevoel van veiligheid en in jouw ogen was ik lief en mooi. Waar is onze liefde voor elkaar gebleven? Wij staan nu tegenover elkaar ipv naast elkaar. Wanneer is dit alles zo drastisch veranderd dat er geen terugkeer meer is naar het oude? Wij voelden elkaar zo goed aan, schreven en regisseerde drama producties, maakte muziek, eindeloos vaak naar de film samen en zonder woorden kunnen communiceren in een groep. En nu…nu zijn we vreemden van elkaar. Elke blik wordt verkeerd begrepen en woorden anders geinterpreteerd.

Ik verlies het van de wanhoop en ik voel m`n tranen branden
En ik zou niets liever willen dan m`n hoofd weer in jouw handen
Maar wat tot een uur geleden nog zo veilig heeft geleken
Is `n hele grote leugen en `n kaartenhuis gebleken

Misschien is het niet zo maar ergens voel ik me in de maling genomen. Ik dacht dat jij er ook aan wilde werken, maar helaas alles stort nu in. Ik hoop soms dat dit alles een nachtmerrie is en dat ik naast jou wakker wordt. Dan neem ik je in mijn armen en vrijen wij zoals we dat al jaren samen gedaan hebben. Ik kijk in je ogen en jij in de mijne, onze zielen maken contact en ach ja je begrijpt me wel. Maar nu, we kruipen bijna in de muur als we langs elkaar lopen om elkaar maar niet aan te raken. Een goedemorgen kan er nog net van af en ook al wonen we in 1 huis, de afstand is groot. Erg groot.

Het is net of iemand anders in jouw lichaam is gekropen
En ik heb niet eens gemerkt dat ie naar binnen is geslopen
Om jouw liefde uit te wissen en m`n wereld te vernielen
Wil er niemand me vertellen dat ik alles heb gedroomd

Helaas is er niemand die mij wakker maakt. Niemand die mij geruststeld door te zeggen het was maar een droom. Wanneer ik in de ochtend wakker word is het nog steeds leeg naast me. Ik herken jou niet meer en jij mij ook niet. We leven als huisgenoten en daar doe ik heel stoer over, maar het doet me pijn. Veel pijn. Ik mis mijn maatje, mijn klankbord. Ik kon bij je terecht voor raad, klagen over iets of iemand. Soms pakte je je gitaar, speelde een lied en ik zong. Je componeerde een lied speciaal voor mij, noemde het
‘I-love-you’, nam het op en ik kreeg het op Valentijnsdag van je.

De laatste jaren van ons huwelijk waren niet makkelijk en toch had ik niet kunnen vermoeden dat wij zo uit elkaar zouden gaan. Ik heb je immers beloofd tot-de-dood-ons-scheidt. En zo is het ook wel een beetje, want een stukje van mij sterft samen met het sterven van ons huwelijk. Ik heb het je ook niet altijd makkelijk gemaakt en toch waren het 17 jaren die wij met elkaar hebben gedeeld. Het was een mooie vlucht met de laatste kilometers veel turbulentie, maar toch had ik niet gedacht dat het vliegtuig zou crashen.

Ik hoop dat wanneer alles achter de rug is, er rust en stabiliteit is, wij onze vriendschap weer kunnen vinden. Het zal niet meer zijn als toen, maar anders. Ik wens je al het goede toe. Je bent een goede vriend, je hebt een luisterend oor, veroordeelt niet, staat open voor de mening van een ander. Je bent een fantastische vader en hebt alles over voor je prinsesje. Je bent een begaafd muziekant en ik hoop echt dat je ooit eens met je idolen op het podium staat.

Ik denk aan wat je voelt
Ik denk aan hoe je lacht
Ik denk aan al die liefde die jij me hebt gegeven
En wat jij verwacht
Aan wat je van me denkt
En hoe je voor me leeft

Hoe vertel ik iemand
Dat de aarde niet meer rond is
Dat de vogels niet meer vliegen
En de zon niet langer schijnt
Hoe vertel ik jou
Dat het leven dat je leefde
En de liefde die je voelde
Binnenkort verdwijnt
Je raakt me kwijt

De waarheid

Wonen in de Mediamarkt?

Zoals als hij kwam, is hij ook weer weg…Dag weekend. Terug naar de orde van de dag.

Er zijn zoveel dingen die ik moet regelen en geen geld. Dus als je een redelijk goede Bob de Bouwer bent meld je dan ff bij mij.

Vrijdag erg mijn best gedaan om een goede aanstaande ex-vrouw te zijn. Hij was jarig en heb met de kleine meid een cadeautje en een taart gekocht. Die laatste wilde ik het liefst in zijn gezicht gooien en dan hard lachen. Gelukkig heb ik deze vlaag van genoegdoening opzij kunnen zetten. Slingers en ballonnen ophangen ging mij wel een beetje te ver, tot verdriet van mijn meissie maar daar kom ik mezelf niet aan toe brengen.

Vandaag een leuk intro gesprek gehad met de oprichtster van Enyocipatie (http://www.enyocipatie.nl) voor een samenwerking. Ook weer lekker creatief bezig zijn voor IQ-mama (https://www.facebook.com/pages/IQ-MaMa) staat voor de deur. Ja ik zit nog steeds op mijn Tjakka-golf en heb nog geen zin om eraf te komen. Zaterdag weer een goed en inspirerend gesprek gehad, dus deze bijna gescheiden vrouw zegt tegen zichzelf ‘Kom op meid. Hoofd omhoog want je kroon mag niet vallen. En lach!!!’

Alleen valt er niet zoveel te lachen als ik kijk naar onze toekomst. Het hele bijstands gebeuren vanaf 2015 nou dan staan wij voor een enorme uitdaging. Rondkomen met een bedrag waar ik dat gat in mijn kies nog niet eens mee kan vullen. Hoe gaan we dat doen? Hoe denkt Den Haag dat wij dat moeten doen? Terwijl ze zelf lekker worden rond gereden in hun dure bak, het huis van Willem en Maxima voor 34mljn euro laten opknappen, geld blijven sturen naar die andere EU-landen die bankroet zijn, mogen heel veel van hun burgers straks als vissen op het droge naar lucht happen. Hint meneer Rutte…vissen op het droge gaan dood hoor.

En dat is dan weer een stank voor dank actie. Ik werk al sinds ik 15 jaar ben en betaal dus al 24 jaar mijn sociale premies en belasting. En dit is hoe Nederland met zijn burgers omgaat??? Net als mijn ex, tja die zet mij ook zo na 17 jaar aan de kant. Geen excuses, geen gesprek maar gewoon medegedeeld via de app. Is dit de wereld die wij creëeren voor de volgende generatie meneer Rutte en meneer Foe-Aman?!

Maar omdat ik op mijn Tjakka-golf zit, heb ik de oplossing voor ons gevonden. TADAAAAAA….Wij gaan gewoon met zn alle wonen in de Mediamarkt!!! Ja volgens de reclame schijnt het er ideaal te zijn. Alles is er aanwezig, genoeg tv’s waarop zeker iets te zien is voor een ieder, gasfornuizen. Afwassen hoeven we niet want er zijn vaatwassers. Waarom gaan leven in de armoede van Rutte als we kunnen leven in de luxe van de Mediamarkt? We zijn toch niet gek?!?!

Natuurlijk is het een belachelijk idee, maar wat zou het leuk zijn om dit als protestactie te doen tegen de belachelijke plannen van het kabinet. Dus wie zegt, kom op let’s do this! En wanneer? Geef je maar op en we gaan ervoor. Wie durft?!?!?

Nu maar eerst weer wat inboedel op marktplaats posten, op zoek naar Bob de Bouwer en creatief zijn in de keuken. Ja daar ben je moeder voor.

I’m a survivor
I’m not gon give up
I’m not gon stop
I’m gon work harder
I’m a survivor
I’m gonna make it
I will survive
Keep on survivin’

TJAKKA!!!

Schattenjacht op eigen terrein

Zo he he…ik zit, nou ja eigenlijk ik lig op de bank.

Na 2 dagen in een koude oorlog te hebben geleefd, vandaag weer richting mijn Tjakka gevoel.

Het is voor ons beide ook niet makkelijk om nog samen in 1 huis te wonen, omdat het huis nog niet verkocht is. Vingers gekruist dat het snel verkocht wordt, dan kunnen helemaal onze eigen weg gaan en zal er een stuk minder spanning zijn.

Zijn hele aanwezigheid irriteert me soms. Ik wil niet eens dat hij eet als ik heb gekookt, ben toch je vrouw niet meer. Je was doe ik ook niet meer en over je rommel stap ik heen. Ik zeg niet dat dit je juiste manier is hoor en zo af en toe gedraag ik me nog wel, maar de afgelopen dagen…AAAARRRRGGGGGG!!!! Zo dat zegt genoeg toch.

Ik zeg iedere gek kan trouwen, maar scheiden jeetje zeg. Ik wou dat het trouwen veel moeilijker was, dan waren er misschien minder scheidingen. Verdelen van de inboel, afspraken maken over de kleine meid, schulden verdeling. Je moet zelfs nadenken over hoe je wil dat de omgang van je kind met je ex-schoonfamilie is. Nou met sommige helemaal niet.

Dan het financiele gedeelte. Moet ik straks met mijn meisje leven van een uitkering. Ik weet niet hoe sommige mensen het doen hoor. Egt petje af. Als je al jaren een goede baan hebt gehad en netto bijna 2000€ binnenhaalde, dan voelt voor mij je hand open houden bij de regering als een schande. Ik zeg niet dat een ieder zich zo moet voelen, maar het is mijn gevoel. Nog harder dan ooit ben ik op zoek naar een baan, maja ze zitten niet egt te wachten op iemand van mijn leeftijd. Herkenbaar?

Ondanks dat blijf ik goede moed houden. God zal mij toch niet hierin laten zitten, toch? Tja en toch twijfel ik daar wel eens aan hoor, maar ik moet goede moed houden. God doet immers alles op Zijn tijd en op tijd. Zelfs als ik kijk naar de rekening van mijn mediator. 303€!!!! En dat met rechtsbijstand voor iemand met GEEN inkomen. Ik kijk er elke dag ff naar. Waarom? Misschien hoop ik dat het bedrag minder wordt.

Ik wilde al op zoek gaan naar sponsors of wachten op een regenboog en de pot met goud bemachtigen. Tot ik vandaag een goede vriendin van me sprak. Zij heeft mij op schattenjacht laten gaan in mijn eigen huis. Volgens haar heb ik geld in mijn huis liggen. Nou daar ging ik hoor. Treasurehunting… En ja hoor want een schatten heb ik tot nu toe gevonden, een Stokke kinderwagen, Romer autostoel, VCR, buggy etc. Van alles foto’s gemaakt en een deel van mijn hebbe en houwe op marktplaats gezet. Ruim ook een stuk op zeg wanneer alles weg is. EN….ik vond een zak met geld. Jahaaaa bekijk de foto hieronder maar…hahahahahahaa..

En na in de ochtend een heerlijke vergadering/brainstorm sessie te hebben gehad over mijn eigen onderneming zit ik er weer boven op. Heb lekker 2 dagen in mijn emoties gelegen, maar nu is het ook wel weer genoeg. Tja scheiden doet pijn. Mijn maatje van 17 jaar lang ben ik kwijt. We hadden aan 1 blik voldoende om elkaar te begrijpen. Onze code taal waardoor we in een groep elkaar begrepen en mensen ons vreemd aankeken omdat ze ons totaal niet begrepen. Het samen muziek maken. Tja is allemaal afgelopen en ik ga niet liegen, dat doet ontzettend veel pijn. Maar tijd (en vooral God) heelt alle wonden. Het is alsof ik een dierbare ben verloren en dezelfde dag de geboorte van een kind mag vieren. Leven met een lach en een traan. Soms erg frustrerend.

De toekomst staat voor mijn deur en ik wil met een grote glimlach open doen en zeggen kom binnen. Met de spannende ontwikkelingen van mijn eigen onderneming, mijn marktplaats avontuur en een zak met koper zeg ik…TJAKKA!!!

Wil je meer weten over mijn eigen onderneming check
FB – http://www.facebook.com/Royalttitude
Instagram – r.o.y.a.l._attitude
Twitter – Royal attitude

Let’s do this!

Zo nou daar gaan we dan…ik ga bloggen…Help!!!

Nee niet over mode, voedsel, kleding of haar. Het zal vast een keer genoemd worden want tja hallooooo ik ben een vrouw. Waar gaat deze blog dan over vraag je je natuurlijk af?

Nou ik neem jullie mee in mijn dagelijks leven. Het leven van een 39jarige vrouw, die moeder is van een vrolijke meid van 5, koophuisje, stel leuke vrienden en een prettig gestoorde familieleden.

Op dit moment ga ik in mijn leven door een niet al te rooskleurige periode. Ik lig namelijk in scheiding en zoals mijn huwelijk aan diggelen ligt, liggen mijn financiën er vlak naast. Nu kan ik stilletjes aan gek worden (wat af en toe ook gebeurd) of ik kan mijn hoofd naar de zon keren en het positieve uit deze situatie halen.

Ik wil je mee nemen in dit avontuur dat mijn leven is. Alle ups and downs, mijn uitbarstingen, mijn momenten van kalmte, mijn geloof en de twijfel die ik soms ervaar, de domme, de leuke en gekke dingen die ik doe. De samenleving geeft ons het label ‘gescheiden vrouw’ met soms daaraan geplakt ‘alleenstaande moeder’. Deze labels vind ik maar niks. Deze gebeurtenissen definiëren niet wie wij zijn. Ja ze maken deel uit van wie wij als vrouw zijn, als mens zijn worden maar het is niet ons eind station. Alsof we zielig zijn.

Nee hoor vrouwen, ook wij gaan verder met ons leven…hoofd opgeven, rechte rug, je kroon op je hoofd. Een glimlach van oor tot oor en de wetenschap dat ons leven niet voorbij is. We mogen er nog steeds zijn…TJAKKA!!!

Tja en de momenten dat het tjakka gevoel ver te zoeken is, plof je toch gewoon lekker in je joggingpak, sokken en haar in een paardenstaart op de bank. Lekker ff een potje huilen, alles er weer uitgooien en wachten op je volgende tjakka moment.

Tot je op het punt komt dat je klaar bent om verder te gaan met een Royal Attitude.

Huh? Wat is dat hoor ik je denken. Blijf me blog lezen en we komen daar samen achter.

Een koninklijke groet
Patricia